ساربوک
....رویا بهترین گواه این مدعاست که ما، نه محکوم به تن دادن به واقعیت‌های تلخ این جهانیم، و نه محبوس در تنگی قفس تن، و نه برده خواسته‌های خوار خویشتن، بلکه در عالم رویا قادریم چون پروانه‌ای، از پیله تنیده به تن خود رهایی یابیم، با بال‌هایی رنگارنگ از خیال بر شانه‌هایمان، از تنگ‌ترین و تاریک‌ترین سیاهچال‌ها به دوردست‌ترین آسمان‌ها و پهناورترین دریاها و سبزترین سزرمین‌های سرشار از آزادی و هوای تازه پرواز کنیم.
انسان با نوشیدن از چشمه جوشان خیال و پرسه زدن در سرزمین رویاها، همواره جوان می‌ماند؛ گرچه عمری را طی کرده باشد و چه بسا که ما بی‌رویا بسیار زودتر پژمرده و پیر می‌شدیم و افسرده از اندوه و افسوس خوار زمان‌های از دست رفته.
دیدگاه خود را بنویسید